Tiki są to nagłe, powtarzające się, stereotypowe czynności ruchowe, które obejmują odosobnione grupy mięśni (najczęściej twarzy) oraz wokalizacje (tiki głosowe). Wśród tików ruchowych i głosowych wyróżnia się tiki proste i złożone. Wyróżnia się również tiki czuciowe – czyli nagłe niesprecyzowane odczucia zlokalizowane w jednej części ciała, zwykle poprzedzające tik ruchowy. Zaburzenia tikowe występują pod kilkoma postaciami. Wyróżnia się tiki przemijające, przewlekłe oraz zespół Gilles de la Tourette’a.

Tiki przemijające są najczęstszą postacią zaburzeń tikowych – ocenia się, że występują u 4-24% dzieci w wieku szkolnym. Charakteryzują się występowaniem jednego lub kilku tików ruchowych o bardzo zmiennym charakterze (rzadko wokalnych). Zaburzenie takie trwa nie dłużej niż 12 miesięcy i ustępuje samoistnie.

Zespół Gilles de la Tourette’a

Tiki przyjmują czasami postać przewlekłą lub rozwijają się w postać zaburzenia zwaną Zespołem Gilles de la Tourette’a. Zespół ten charakteryzują liczne tiki ruchowe oraz jeden lub więcej tików głosowych, występujące niekoniecznie jednocześnie. Aby móc postawić rozpoznanie Zespołu Tourette’a, tiki muszą występować wiele razy w ciągu dnia niemal każdego dnia, dłużej niż rok, bez remisji trwającej dłużej niż dwa tygodnie.

TERAPIA

W przypadku diagnozy tików przemijających metodą pracy jest głównie psychoedukacja dotycząca szczegółów schorzenia, której adresatami są zarówno rodzice, dziecko oraz środowisko szkolne ( nauczyciele). W przypadku zespołu Tourette’a terapia jest znacznie bardziej złożona i wymaga bardzo dużego zaangażowania zarówno ze strony dziecka oraz wyrozumiałości ze strony rodziców.

Terapia poznawczo – behawioralna posiada udokumentowaną skuteczność w leczeniu zaburzeń tikowych i przynosi bardzo dobre rezultaty. Do rekomendowanych metod należą ekspozycja z powstrzymywaniem reakcji oraz odwracanie nawyku. Pomocniczo stosowaną techniką jest trening progresywnej relaksacji mięśni. Ważna jest również praca z rodziną tikającego dziecka, gdyż zaburzenia tikowe, często mają swój aspekt emocjonalny. Często rodzice, postępując w najlepszej wierze, wzmacniają objawy tikania u dzieci. W takim przypadku bardzo pomocną formą pracy jest analiza funkcjonalna pomocna w określeniu sytuacji lub czynników, które podtrzymują lub nasilają występowanie tików.

Zapraszam do kontaktu.