Praca terapeutyczna może być prowadzona w różnych nurtach, które różnią się pomiędzy sobą założeniami, co do źródeł pochodzenia problemów oraz technik i sposobów ich rozwiązywania.

W pracy z dziećmi i młodzieżą staram się łączyć różne podejścia. Często korzystam z metod pracy w ramach terapii poznawczo-behawioralnej, sięgam również po techniki wykorzystywane w terapii schematu, terapii akceptacji i zaangażowania (DNA-V), terapii zabawą, terapii rodzinnej, założeń porozumienia bez przemocy a także po bajkoterapię.

Ogólnym celem terapii jest zmniejszenie przeżywanych trudności dziecka czy nastolatka.

W zależności od wieku dziecka oraz problemu z jakim przychodzi, staram się wybrać najbardziej właściwą formę terapii, w celu jak najbardziej efektywnego rozwiązania zgłaszanego problemu. Podstawą rozpoczęcia i trwania terapii jest zbudowanie relacji opartej na zaufaniu, gdzie dziecko w bezpiecznej atmosferze może opowiedzieć o problemach i podjąć pracę w celu jego rozwiązania.

W procesie terapeutycznym szczególnie w przypadku młodszych dzieci bardzo ważną rolę odgrywają rodzice. Często są koterapeutami, co oznacza, że wyposażeni w wiedzę oraz tzw. „kuferek z narzędziami”, pracują z dzieckiem pomiędzy sesjami. Czasami jest również tak, iż to rodzic generuje i podtrzymuje problem, który przejawia dziecko. Świadomość tego faktu często pozwala opiekunowi zmienić sposób myślenia i postępowania, co przynosi pożądane rezultaty w sferze funkcjonowania dziecka, a często i całej rodziny.