Rozpowszechnienie depresji u dzieci szacuje się na 2,5 %, a w przypadku nastolatków procent ten sięga 8,3 %. Jej podstawowe objawy przypominają te, które obserwujemy u osób dorosłych, jednak im młodsze dziecko, tym mogą być one mniej specyficzne. W obrazie depresji młodzieńczej na plan pierwszy wysuwają się symptomy, które są często nieobecne w obrazie depresji w innym wieku. Należą do nich: niekontrolowane wybuchy złości, drażliwość, ciągłe uczucie nieszczęścia, poczucie winy i niska samoocena, zaburzenia koncentracji, spadek zainteresowania dotychczas absorbującymi zajęciami, zmiany apetytu, nadmierne zainteresowanie tematyką śmierci w literaturze czy muzyce oraz objawy somatyczne tj. bóle głowy, karku, kończyn czy brzucha. Objawom depresyjnym mogą współtowarzyszyć objawy lękowe tj. ciągłe zamartwianie się.

Depresja jest źródłem dużego cierpienia oraz przyczyną znacznego obniżenia poziomu funkcjonowania dziecka zarówno w sferze rodzinnej, szkolnej jak i rówieśniczej. Depresja wiąże się również ze znacząco większym ryzykiem samobójstwa, co potwierdza, iż jest to poważne zaburzenie, którego nie powinno się ignorować.

TERAPIA

Leczenie zaburzeń depresyjnych u dzieci i młodzieży obejmuje poradnictwo dla rodziców, psychoedukację chorego i jego rodziny, interwencje środowiskowe.
W przypadku braku skuteczności interwencji psychospołecznych zaleca się psychoterapię (indywidualną terapię behawioralno-poznawczą, terapię interpersonalną, terapię rodzinną lub grupową), oraz leczenie farmakologiczne (Practice Parameters AACAP, 2007).

Psychoterapia poznawczo – behawioralna jest sposobem radzenia sobie z depresją o szeroko udowodnionej skuteczności. Należy jednak zaznaczyć, że techniki pracy szczególnie poznawczej zależą od poziomu rozwoju poznawczego dziecka. W związku z powyższym znajdą one większe zastosowanie w pracy z nastolatkami i młodymi dorosłymi aniżeli dziećmi w wieku przedszkolnym czy wczesnoszkolnym. Terapia depresji u młodszych dzieci opiera się będzie w większym stopniu na objęciu tym procesem otoczenia dziecka (psychoedukacja) przy jednoczesnym podnoszeniu kompetencji emocjonalnych czy w zakresie komunikacji zarówno dziecka jak i jego rodziców.

Jeśli podejrzewasz, że problem depresji może dotyczyć Twojego dziecka i chcesz skonsultować swoje wątpliwości ze specjalistą, zapraszam do kontaktu.