Czy trudno Tobie „dogadać się„ z innymi? Czy reagujesz na innych w sposób, którego później żałujesz? Czy często popadasz w konflikty, wszczynasz kłótnie? Czy w relacji z innymi postępujesz wbrew sobie? A może jest tak, że zazwyczaj wycofujesz się z relacji i zamykasz szczelnie w skorupie?

Jeśli Twoje relacje z innymi zamiast być źródłem satysfakcji przynoszą ból i rozczarowanie, to być może czas aby przyjrzeć się im bliżej i zastanowić co powoduje taki stan i jak go zmienić.

Trudności w relacjach szczególnie trwające od dawna mogą również sugerować zaburzenie osobowości.

Klasyfikacje definiują zaburzenie osobowości jako sposób myślenia, przeżywania i zachowania odbiegający od kulturowo przyjętych norm. W dużej mierze jest to kwestia ilościowa. Niewielka doza nieufności powoduje ostrożność, co pomaga nam radzić sobie z rzeczywistością. Problem pojawia się wtedy, kiedy człowiek nie jest w stanie zaufać nawet osobom życzliwym i w każdym widzi wroga, tak jak dzieje się to w przypadku paranoicznego zaburzenia osobowości. To uniemożliwia nawiązanie bliższych relacji , w skrajnych przypadkach nawet wyjście z domu. U większości z nas schematy zachowania, sposoby myślenia i przeżywania emocji zmieniają się pod wpływem doświadczeń tzn. jesteśmy w stanie zweryfikować zasadność naszych obaw i lęków. Pacjenci z zaburzeniami osobowości nie uczą się z doświadczenia, ponieważ schematy ich działania są niemodyfikowalne.

Świadomość społeczna  dotycząca przedmiotowego problemu jest dosyć niewielka. Raczej myśli się, że ktoś ma trudny charakter, jest leniwy, niedostępny , roszczeniowy. Częściej dostrzegane są następstwa zaburzeń osobowości takie jak próby samobójcze, samookaleczenia, agresja, konflikty z prawem. Najczęściej zanim osoby przejawiające dysfunkcyjny wzorzec osobowości zdecydują się szukać pomocy, mają za sobą wiele niepowodzeń: niejednokrotną utratę pracy, nieudane związki, przerwane studia, zerwane relacje z bliskimi etc. Przy tym osoby te nie rozumieją, dlaczego tak bardzo nie układa im się w życiu.

Jeszcze kilkanaście lat temu dominowało przekonanie, że zaburzeń osobowości nie da się leczyć, co wynikało z niedostępności metod pomocy. Psychiatria jest skoncentrowana na leczeniu farmakologicznym, zgodnie z oczekiwaniami, iż leki mają zapewnić szybki rezultat. W zburzeniach osobowości jednak nie przynoszą one spodziewanych efektów. Obecnie wiemy, że funkcjonowanie pacjentów poprawia psychoterapia długoterminowa (trwająca dłużej niż rok). Terapia poznawczo- behawioralna, terapia dialektyczno –behawioralna oraz Terapia Schematu są skutecznymi i rekomendowanymi metodami pracy z osobami zmagającymi się z tego typu zaburzeniem.

Jeżeli podejrzewasz, że ten temat może dotyczyć Ciebie lub kogoś z Twoich bliskich, to zachęcam Cię do kontaktu.