Czy czujesz przymus wykonywania jakiejś czynności lub zażywania jakiejś substancji? Wciąż myślisz o tym, żeby „to” zrobić lub zażyć? Wykonywanie owej czynność lub zażywanie substancji staje się priorytetem i góruje nad innymi poprzednio ważniejszymi dla Ciebie zachowaniami?

Czy to już uzależnienie?

Zgodnie z definicją WHO, przymus wykonywania danej czynności lub konieczność zażywania substancji jest punktem wspólnym wszystkich uzależnień. W przeszłości mówiąc o uzależnieniu, miano na myśli głównie uzależnienie od substancji psychoaktywnych. Obecnie w zakres tego pojęcia wpisuje się również wiele nawykowych form aktywności człowieka, Z uwagi na skalę zjawiska, w literaturze przedmiotu wyróżnia się dwie kategorie uzależnień. Pierwsza z nich dotyczy uzależnień od substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki, dopalacze, papierosy etc.), którym towarzyszą zmiany o podłożu fizjologicznym, druga to uzależnienia niesubstancjalne, czyli czynnościowe, takie np. jak: zakupoholizm, pracoholizm, uzależnienie od internetu czy gier hazardowych. Dwa zdefiniowane typy uzależnień łączy konieczność spożycia substancji lub wykonania czynności w celu osiągnięcia pożądanego stanu emocjonalnego. Zarówno uzależnienie substancjalne jak i niesubstancjalne prowadzi do sztucznego regulowania emocji. Oba typy uzależnień wiążą się z szeregiem konsekwencji zarówno dla osób nimi dotkniętych jak i systemów rodzinnych, w których funkcjonują.

Jeśli czujesz, że ten problem dotyczy Ciebie lub Twoich bliskich i chcesz skonsultować się ze specjalistą, zapraszam do kontaktu.